zaterdag 26 februari 2011

Mannen met baarden

Gisteren was een dag vol herinneringen. Ik was uitgenodigd door mijn oud-docente om haar nieuwe aanwinst te komen bekijken. Ze was de trotse eigenaresse geworden van een ‘Ru van Rossem’.
Ets - Ru van Rossem

Bijna 20 jaar geleden had ze mij en enkele andere leerlingen mee genomen op excursie naar Den Bosch. Waar we die dag werkelijk voor gingen ben ik vergeten. Het enige wat me bij is gebleven is dat ik voor het eerst voet zetten in een galerie! 
Ik had geen kunstzinnige achtergrond. Met mijn familie bezocht ik regelmatig een museum, maar dat was meer op geschiedenis gericht dan op kunst. Voor mij was dit dus een ongelooflijk avontuur.

Op de dag van de excursie bezochten we o.a. galerie Borzo. Op dat moment was er net een tentoonstelling van de hierboven genoemde Ru van Rossem te bezichtigen. Ik had nog nooit van hem gehoord, en had ook niet echt interesse voor grafische technieken. Ik verwachtte er dus niet veel van. Maar eenmaal binnen was ik verkocht. De etsen straalde verlangen uit naar andere werelden. Een verlangen die ik nog nooit eerder had gevoeld. Ru liet me een droomwereld zien vol sensualiteit en warmte. Zijn kleuren vond ik prachtig en zijn composities waren totaal nieuw voor me. 
Naast de etsen werden er ook bronzen beelden van zijn hand getoond. Dieren, vol kracht en beweging, alsof ze elk moment verder zouden rennen.

Alsof het allemaal nog maar pas was gebeurd, bespraken we gisteren deze en andere galeriebezoeken, die we samen hadden afgelegd. Het waren er niet veel, maar ze waren wel memorabel. Het werd al snel duidelijk dat twee kunstenaars een grote indruk op ons hadden gemaakt: Johfra en de hierboven genoemde Ru van Rossem.

Toen ik ’s avonds naar huis liep en de twee kunstenaars voor de geest haalde, kon ik mijn glimlach niet onderdrukken; het volgende liedje bleef maar door mijn hoofd spoken:

Al die willen te Kaap’ren varen
Moeten mannen met baarden zijn

Jan, Piet, Joris en Corneel
Die hebben baarden, die hebben baarden
Jan, Piet, Joris en Corneel
Die hebben baarden, zij varen veel.

Links Johfra en Rechts Ru van Rossem

vrijdag 25 februari 2011

'Glimp van je ziel' reist verder.

Een glimp van je ziel - Bianca van Baast
Het schilderij ‘Een glimp van je ziel’ is doorgereisd naar Gorssel, Gelderland.










Meer informatie over dit reizende schilderijtje: http://www.biancavanbaast.nl/project.html

donderdag 24 februari 2011

Dromen met Rembrandt

In mijn vorige blog schreef ik over Frida Kahlo. Na het zien van haar werk werd het me pas echt duidelijk hoe graag ik kunstenaar wilde worden en hoe ik dit zou kunnen vormgeven. Toch was Frida niet de eerste schilder die mij inspireerde om kunstenaar te worden.

Meisje met bezem - Rembrandt van Rijn
Ik zal een jaar of 6, misschien 7, zijn geweest toen ik me bewust werd van de reproductie bij mijn ouders op de slaapkamer. Het was een afbeelding van ‘Meisje met bezem’ van Rembrandt van Rijn. Een donker schilderij met een lief meisje erop. Een werk waarbij je talloze verhalen kunt verzinnen.
Ik fantaseerde hoe ze poseerde voor Rembrandt, hoe Rembrandt te werk zou zijn gegaan. Hoe hij zijn verf maakte, mengde en het vervolgens op doek zette. Ik wenste dat ik erbij was. Ik wilde zo graag van hem leren schilderen. Mijn verlangen om ooit eens met olieverf op doek te werken werd toen, op die slaapkamer, aangewakkerd.

Zo’n 10 jaar later werd mijn verlangen werkelijkheid. Ondanks mijn jonge leeftijd werd ik toegelaten bij een volwassen groep amateurschilders. Voor het eerst in mijn leven schilderde ik met olieverf op een echt doek!
En ik ben nooit meer gestopt.

De ‘Rembrandt’ op de slaapkamer van mijn ouders heeft ondertussen plaats moeten maken voor  enkele schilderijen van mij. Maar de reproductie, die ondertussen aardig beschadigd is, heb ik in veiligheid gebracht op ………mijn slaapkamer.


woensdag 23 februari 2011

Frida en ik

Toen ik 14 was ben ik een verdieping naar beneden gevallen. Mijn jongere broer, die toen een jaar of 6 was, begon er laatst nog over.
Ik kan me voorstellen dat het een grote indruk op z’n jochie heeft gemaakt.
Na de klap, was er de angst dat ik misschien een gebroken rug had. En de dagen erna moest ik in zíjn bed herstellen; Ik kon amper lopen en verder dan zijn bed kon men mij niet verplaatsen.
Gelukkig was er niets gebroken, ik bleek een zwaar gekneusde rug te hebben.

In 1994 liep ik stage op een arbeidscentrum voor verstandelijk gehandicapten. Ik volgde de opleiding activiteitenbegeleiding, zodat ik met een MBO diploma op zak kon doorstromen naar de kunstacademie.
Mijn rug bezorgde me nog regelmatig last. Hij was overgevoelig en ik had bijna constant pijn. Of dit allemaal nog te maken had met de val was onduidelijk. Uit scans en andere tests bleek alles prima in orde te zijn.
De gebroken zuil - Frida Kahlo
Mijn stage speelde zich deels af op een creatieve afdeling waar cliënten werden gemotiveerd om tekeningen, schilderijen en werkstukken van klei te maken. Om ze te inspireren lagen er diverse kunstboeken op tafel. De meeste kunstenaars die er in werden behandeld kende ik wel; Vincent van Gogh, Franz Marc, Claude Monet, Henri de Toulouse-Lautrec enzovoorts enzovoorts.
Maar de naam Frida Kahlo zei me niets. Al bladerend werd mijn interesse gewekt. En toen ik “De gebroken zuil” ontdekte was ik verkocht. Ik herkende de pijn en het verdriet dat ze afbeeldde! Ik had dan niet zo’n ernstig ongeluk mee gemaakt als zij, maar ik voelde duidelijk een band.

Kort daarna heb ik het boek voor mezelf aangeschaft. Al lezend kwam ik steeds meer en meer overeenkomsten tussen ons tegen. Haar leven leek verdomd veel op de mijne.
Je kunt je mijn enthousiasme natuurlijk wel voorstellen toen Bozar in Brussel haar werk, begin 2010, tentoonstelde.
De expositie was zo populair dat je een kaartje moest reserveren om een uur naar binnen te mogen. Voor de expositiezaal stonden rijen mensen gespannen te wachten op het moment dat ze naar binnen mochten. Inclusief ikzelf natuurlijk.
De expositie vond plaats in een donkere, benauwde zaal. De schilderijen staalde pijn en verdriet uit. Allerlei herinneringen kwamen boven,
de meesten niet erg vrolijk. Gelukkig voelde ik ook hoop. En daar wilde ik me aan vasthouden.

Dag Verleden - Bianca van Baast
Ondertussen kan ik het leven van Frida Kahlo bijna dromen. Maar haar leven is niet langer mijn leven. Onze overeenkomsten worden steeds kleiner. Haar ellende, die ik ooit herkende als de mijne, zijn nu alleen van haar.

zaterdag 19 februari 2011

Lovely lucky life

Ik heb weer een nieuw werk af. Het schilderij is getiteld ‘Lovely lucky life’.

Een doek vol klavertjes vier die, zo bedacht ik me tijdens het schilderen, uit hartjes leken te bestaan. Wat een geluk en liefde zal dat brengen!

Lovely lucky life - Bianca van Baast
Iedereen veel geluk en liefde toegewenst,
Bianca

zondag 13 februari 2011

Kwetsbaar

Untitled (Mgr) - Bianca van Baast 
In mijn schilderijen zoek ik de kwetsbaarheid van de mens op. Best wel spannend, omdat we er niet graag mee geconfronteerd willen worden.

Dr. Bréne Brown onderzocht kwetsbaarheid aan de hand van waargebeurde verhalen die haar werden toegezonden. Ze ontdekte dat de meeste mensen hun gevoelens van angst, schaamte en woede verbergen of onderdrukken. Via verslavingen, geloofsovertuigingen, alles perfectioneren en ontkennen dat we anderen pijn doen, ontkennen we onze eigen kwetsbaarheid en imperfectie.

Maar ze ontdekte ook, dat mensen die zich waardig en geliefd voelen, hun kwetsbaarheid juist makkelijker accepteren. Deze mensen, die Dr Brown ‘WholeHearts’ noemt, wisten dat hetgeen hen kwetsbaar maakt, hen tevens krachtig maakt.

Hieronder een fantastisch filmpje waarin Dr Bréne Brown verteld over haar onderzoek en haar eigen kwetsbaarheid.




kwetsbaar (volgens het woordenboek)
1) Breekbaar 2) Broos 3) Delicaat 4) Erg gevoelig 5) Fijn 6) Fijngevoelig 7) Fragiel 8) Fragile 9) Frèle 10) Gevoelig 11) Gevoelsvol 12) Iel 13) Kaartterm 14) Licht te raken 15) Teder 16)...

                 
Untitled - Bianca van Baast

vrijdag 11 februari 2011

Muziek, songteksten en titels.

Een collega vroeg me laatst: “heb je speciale muziek waar je naar luistert als je aan het schilderen bent?” Nee, eigenlijk heb ik die niet. Soms luister ik naar (internationale) radiozenders. Maar meestal heb ik mijn computer aanstaan. Die staat vol met muziek, variërend van gouwe ouwe tot hedendaagse muziek, van metal tot Nederlandstalig, van R’n’B  tot country, van reggae tot klassiek.

Ik merk dat ik veel waarde hecht aan de songteksten. Ik wil graag dat het ergens over gaat. Muziek zonder ‘diepgang’ zegt me niet zo veel . Net als bij kunst zoek ik naar een boodschap of herkenning. Misschien is dat ook de reden dat ik zo geïnspireerd kan raken door muziek. Het is regelmatig voorgekomen dat een songtekst of songtitel beelden in mijn hoofd opleverde die ik daadwerkelijk heb uitgewerkt. Sterker nog, het eerste schilderij dat ik maakte van een naakt en kaal figuur, wat zo herkenbaar is voor mijn werk, was n.a.v. een nummer van Metallica.

Artiesten die me op de een of andere manier inspireren zijn o.a. Extreem, India Arie, Bush, Linkin park, Eminem en Mary J. Blige.
Three sides to every story: Yours, mine and the truth - Bianca van Baast

 

zaterdag 5 februari 2011

Expo Schiedam

Vandaag de eerste bespreking gehad betreffende een nieuwe groepsexpositie, n.a.v. een uniek concept, in Schiedam.

Did you hear the news today?  I, II, III - Bianca van Baast

Later meer hierover.







 

vrijdag 4 februari 2011

‘Glimp van je ziel’ verhuist naar Olst.

Gisteravond kreeg ik het bericht dat mijn schilderij ‘Een glimp van je ziel’ is aangekomen in Olst.

‘Een glimp van je ziel’ begon in oktober 2007 aan een lange reis door Nederland. Elke twee à drie weken verhuist het naar een nieuw logeeradres. Het schilderij reist rond met een taak: Mensen bewuster maken van hun eigen handelen.
Een glimp van je ziel - Bianca van Baast

Per 1 november 2010 was het schilderij via Haren in Zwolle terecht gekomen waar het diverse adressen heeft aangedaan. Na drie maanden heeft het gisteren Zwolle verlaten. Maar dit ging niet helemaal zonder problemen.
Normaal gesproken bepaald het verblijfsadres waar ‘Een glimp van je ziel’ als volgt naartoe gaat. Ik, als de maker en eigenaar van het kunstwerk, heb daar geen zeggenschap over. Bij elke wisseling krijg ik de nieuwe adresgegevens door en daar blijft het bij. Maar door privé omstandigheden was degene die het schilderij dit keer onderdak verleende niet in staat een nieuw logeeradres te vinden.
In de bijna 3,5 jaar dat ‘Een glimp van je ziel’ nu onderweg is, is dit zo’n 4 à 5 keer  eerder voorgekomen. Op zich is dit geen probleem. Meestal kan ik zelf wel een nieuw adres voorstellen. Maar dat wordt al snel moeilijker als ik maar weinig mensen ken in een bepaald gebied.
Na wat rond te hebben gebeld heb ik gelukkig iemand gevonden die er graag een stukje voor wilde rijden. En zo kwam het gisteren aan in Olst.


Mocht u in mijn bestand willen worden opgenomen, zodat ‘Een glimp van je ziel’ mogelijk ook u een bezoekje komt brengen, stuur dan even een mailtje met uw contactgegevens.

www.biancavanbaast.nl

dinsdag 1 februari 2011

24 uur met….

Al zappend ben ik een paar keer uitgekomen bij het programma ‘24 uur met…’. Waarin Wilfried de Jong 24 uur doorbrengt met een gast in één ruimte. Het deed me een beetje denken aan een uitzending van Avro’s Kunstuur; Twee bn-ers overnachtte in een tijdelijk kunstwerk, een draaiend hotelkamer in museum Boijmans Van Beuningen.  http://cultuurgids.avro.nl/front/detailkunstuur.html?item=0bb2e023f16e7200a972419fa375999a
Toren van Babel - Pieter Bruegel de Oude

 Het hele museum voor jezelf!  Mijn bed zou ik plaatsen in de zaal waar de ‘Toren van Babel’ hangt, van Pieter Bruegel de Oude. Dat schilderij vind ik echt het toppunt van de collectie. Ik zou geen oog dicht doen!

Het lijkt me fantastisch om 24 uur te worden opgesloten in Boijmans Van Beuningen.

 En dan blijft de vraag over “wie zou mij vergezellen?” De eerste persoon die in me op komt is Hans den Hartog Jager, freelance-journalist en schrijver op kunstgebied. In Kunstuur zie ik hem altijd vol passie over kunst vertellen en dat ik wel eens van nabij willen mee maken.
De tweede persoon zou Ans Markus zijn. Maar waarschijnlijk komt het gesprek dan minder op kunst te liggen en meer op levenservaring en emotie.
Als laatste zou ik een buitenlandse gast uitnodigen. Mike Shinoda, MC van de band Linkin Park en illustrator/ kunstenaar. Met zijn confronterende teksten en afbeeldingen lijkt hij de wereld wakker te willen schudden. Ik ben benieuwd hoe hij de ‘Toren van Babel’ ervaart en of de grote meesters hem kunnen inspireren.