woensdag 26 oktober 2011

Het proces van 'A fragrance of beauty'


Normaal gesproken vind ik het niet prettig om een onaf schilderij aan iemand te laten zien. Mensen krijgen er al snel een mening over, terwijl er nog te weinig te zien is om een mening over te hebben. Aan de andere kant weet ik hoe magisch het kan zijn als je achter de schermen mag kijken. De verschillende fases die een schilderij en zijn maker doorstaan tijdens het maakproces is veel te leuk om te verbergen. Vandaar in deze blog een tipje van de sluier betreffende het maken van ‘A fragrance of beauty’.

A fragrance of beauty - Bianca van Baast












Meestal begint het proces met een vlugge schets ergens op een kladblaadje of in een schetsboekje. Deze schets dient vooral als geheugensteuntje. Niets is gegarandeerd. Het eindresultaat kan er totaal anders uit komen zien.

Daarna nodig ik één van mijn modellen uit voor een fotosessie. Met hem of haar bespreek ik wat ik wil uitbeelden en welke houding ik daarbij in gedachten heb. 

Ik heb fantastisch modellen, die zich helemaal kunnen inleven. (Handig, want soms komen ze met ideeën waar ik nog niet op was gekomen.) Tijdens zo'n fotosessie ontdek ik vaak al of een houding wel of niet gaat werken.

Detail foto model




Aan de hand van de foto’s bepaal ik de uiteindelijke compositie. De grootte van het af te beelden gezicht en de compositie bepalen het formaat van het doek. In het geval van ‘A fragrance of beauty’ had ik al een doek van 80 x 80 cm in huis dat perfect paste. Maar normaal gesproken moet ik vaak nog een schildersdoek maken of bestellen na het bepalen van het formaat.

Eerste poging, onderlaag
Tijdens het schilderen van de eerste twee lagen van ‘A fragrance of beauty’ was ik vooral bezig met het bepalen welke delen dekkend, en welke delen transparant, geschilderd moest worden.

Ik wilde de roze huid eerst dekkend schilderen, om er daarna een andere kleur half transparant overheen te zetten. Zo zou het roze er doorheen schijnen en zou de huid meer ‘diepte’ krijgen. De achtergrond moest dekkend worden en de magnolia’s zouden afgewisseld worden met dekkende en half transparante delen.

Terwijl ik me voor probeerde te stellen hoe de kleuren met elkaar zouden matchen, werd ik steeds minder tevreden over de kleur van de achtergrond. Laag na laag heb ik verschillende tinten uitgeprobeerd, maar niets was naar mijn zin. Uiteindelijk heb ik het doek weggezet. Ik wilde het opgeven…

Ondertussen was ik wel opzoek gegaan naar beter beeldmateriaal betreffende de magnolia’s. In tijdschriften en boeken stonden maar weinig bruikbare afbeeldingen. Op internet daarentegen kwam ik prachtige foto’s tegen (hartelijk dank aan iedereen waarvan ik de foto’s heb mogen gebruiken). Tevens besloot ik om zelf mijn schoenen aan te trekken, om gewapend met camera, magnoliabomen in de omgeving te bestuderen.

Kun je je voorstellen hoe gemotiveerd ik werd door al die kleurenpracht?! Is het genieten van schoonheid, geur en kleur niet de moeite waard om het op doek te zetten?

Uiteindelijk nam ik de beslissing: de schaar erin en opnieuw beginnen! Het schilderij moest niet langer een vierkant schilderij worden, maar een langwerpig.

Ik begon weer met een (hele lichte) groene achtergrond en een (iets minder) roze figuur. Over het roze kwam een mengkleur van onder andere, sienna gebrand. Deze mocht niet fout gaan, want bij meer dan één laag, zou het roze al helemaal niet meer zichtbaar zijn.

En tja... als zo'n eerste opzet dan mooi uitpakt, dan is het moeilijk om hier nog eens overheen te gaan.

Eerste opzet nieuw doek
Om te bepalen waar de magnolia’s nu moesten worden geplaatst, en hoeveel het er moesten zijn, gebruikte ik de uitgeknipte magnolia’s van het andere doek. Van alle mogelijkheden die me aanspraken maakte ik een foto. De beste compositie koos ik uit.

Compositie magnolia's bepalen
Al schilderend merkte ik dat ik de magnolia’s mooier vond als ik die in een sterk contrast schilderde; donker blauw/paars tegenover wit, met roze als tussenkleur. Ook wilde ik de bloemen zo rustig mogelijk houden; uitgebreid de takken schilderen zou te veel worden. Dus hield ik het simpel met een enkel blaadje en de suggestie van een takje. Die blaadjes en takjes zijn trouwens heel dun opgezet, bijna alsof het aquarel is. Een experiment die ik verrassend goed vond uitpakken!

Nog niet helemaal klaar

Het uiteindelijke resultaat.

A fragrance of beauty, het eindresultaat

dinsdag 11 oktober 2011

Speciale dank

Soms kan ik mensen zo dankbaar zijn: Vandaar dat ik deze blog even aan twee mensen in het bijzonder richt: Mechteld en Elaby. Twee redders in nood.

Een glimp van je ziel -
Bianca van Baast
Mechteld en Elaby zijn twee deelneemsters aan het ‘Glimp van je ziel’ project. Dit project bestaat uit een gelijknamig schilderij dat door Nederland reist. Elke twee à drie weken verhuist het naar een volgende verblijfplaats. Degene die ‘Een glimp van je ziel’ onderdak geeft bepaald waar het schilderij na twee weken naartoe verhuist. Ik heb daar geen zeggenschap over.

Geïnteresseerden die me spontaan bellen of mailen met de mededeling dat ze graag mee willen doen moet ik dus vaak teleurstellen. Ik kan de reisrichting van het schilderij ten slotte niet bepalen.

Maar soms krijgt een verblijfadres geen vervolgadres gevonden. Dan ben ik dankbaar voor de mensen die spontaan hun adresgegevens bij me hebben achtergelaten. Met een belletje of een mailtje krijgt ‘Een glimp van je ziel’ dan toch de kans om door te reizen. 
Elaby had ook haar adres bij me achtergelaten. Na ruim een jaar kon ik haar eindelijk bellen met de mededeling dat het schilderij bij haar in de buurt gestrand was en op haar wachtte. 
Zij en Mechteld (die ik al langer ken) waren zo enthousiast over het project dat ze meer dan eens zijn uitgerukt om het schilderij op te halen, om het daarna weer door te geven aan een volgende persoon. Dankzij hun hulp heeft het schilderij kunnen doorreizen zonder al te veel bemoeienis van mij. Zo als de bedoeling was. Hierdoor hebben vele mensen alsnog van het schilderij en zijn boodschap kunnen genieten. 
Hartelijk dank dames!

Meer informatie over 'Een glimp van je ziel' project: www.biancavanbaast.nl/project.html

zondag 9 oktober 2011

Toeval bestaat niet

Enkele jaren geleden kreeg ik van een vriendin het boek The artist’s way van Julia Cameron cadeau. Het boek helpt schrijvers en kunstenaars hun enthousiasme voor het creëren (terug) te vinden. Dankzij dit boek ontdekte ik dat ik meer inzicht in situaties krijg als ik er over schrijf. Dus sindsdien zit ik regelmatig te pennen.


Vorige week zat ik ook weer eens druk te schrijven. Maar telkens dwaalde mijn gedachtes af. ‘Ik vind schrijven wel erg leuk. Misschien moet ik er meer mee doen.’ 
Ik dacht terug aan vroeger. Toen vond ik het al leuk om verhaaltjes te verzinnen. Ik zie mijn jongere zus nog voor me; me aanmoedigend om nog meer verhalen te vertellen. 
Ik dacht aan de mail die ik de dag van te voren nog had verstuurd. Daarin had ik een dichteres gemotiveerde om vooral door te gaan met schrijven. Tussen neus en lippen door schreef ik dat ik ook van plan was om meer te gaan schrijven. Opeens realiseerde ik me dat zij niet de enige auteur was die pas geleden in mijn leven was verschenen. In de afgelopen maanden was ik met opvallend veel dichters, journalisten en andere schrijvers in contact gekomen.

Die middag moest ik nog even een aankoop retourneren. Ik liep naar het winkelcentrum. Onderweg bleven allerlei vragen betreffende het schrijven in mijn hoofd rondtollen: “Moest ik echt meer gaan schrijven? Had ik wel iets te melden? Kon ik eigenlijk wel schrijven?”
Toen ik even later de winkel weer uitstapte, nu met € 15,- meer op zak, besloot ik de boekhandel op de hoek binnen te lopen. Ik hoopte daar hét boek te vinden dat mij alle inzichten zou verschaffen die ik momenteel nodig had. Maar… het boek mocht niet meer dan die € 15,- kosten die ik net retour had gekregen. Kleine kans, niet waar!?

Ik liep regelrecht naar de trap die leidde naar de afdeling spirituele,- en zelfontwikkelingboeken. Er lag een boek op de trap. Een beetje gevaarlijk om die daar neer te leggen! Ik keek naar de titel: 'Zin. Lust in je leven door schrijven', auteur Geertje Couwenbergh. Ik keek om me heen. Was dit een grap? Was er iemand in de boekhandel die wist dat ik al de hele dag aan schrijven liep te denken? Ik keek nog eens om me heen, maar niemand reageerde. Ik pakte het boek op en keek naar de prijs: € 15,- of nog preciezer € 14,90.

Na het boek door te hebben gebladerd legde ik het terug. Ik was tenslotte onderweg naar boven en misschien was het van iemand anders. 
Boven gekomen bleef dit ‘toeval’ in mijn gedachten. Als het boek in de kast had gestaan had ik het waarschijnlijk nooit opgemerkt, maar nu leek het er speciaal voor mij te zijn neergelegd. 
Op mijn terugtocht naar beneden lag het boek nog steeds braaf op mij te wachten. Ik besloot het te kopen.

Nog helemaal beduusd over dit ‘toeval’ kwam ik thuis. De postbode was net geweest. Mijn oog viel op een grote, witte enveloppe met sierlijk geschreven letters. Ik vreesde het ergste; een overlijdenskaart. "Of misschien toch een huwelijksfeest", gokte ik.

Ik opende de enveloppe. Het was een uitnodiging voor een boekpresentatie en het boek heette: ‘Toeval bestaat niet’.
Do I need to write more?

maandag 3 oktober 2011

Feestje!

Vandaag is het feest. Het project ‘Een glimp van je ziel’  bestaat namelijk 4 jaar. Op 3 oktober 2007 gaf ik mijn schilderij ‘Een glimp van je ziel’ aan iemand anders, met de opdracht om het na twee weken weer door te geven aan een volgende persoon. Nu 4 jaar later reist het schilderij nog steeds door Nederland. En wie mijn blog volgt heeft het al gezien: ‘Een glimp van je ziel’ komt overal!

Het schilderij ‘Een glimp van je ziel’ bevindt zich momenteel in de provincie Zeeland, waar het in april, voor het eerst sinds vier jaar, arriveerde. 

Via een doorgeefsysteem wisselt het schilderij elke twee à drie weken van verblijfplaats. Meer dan 75 huishoudens, bedrijven en stichtingen hebben het schilderij al verwelkomd in hun midden.

Toen ik het project begon had ik 3 doelen:
Een glimp van je ziel -
Bianca van Baast
1. Kunst naar de mensen thuis brengen Rond kunst hangt een zekere sfeer van ‘duur en sjiek’. Hierdoor komen sommige mensen, bewust of onbewust, nooit met kunst in aanraking. Tijdens mijn opleiding tot tekendocent kwam ik in contact met het vak CKV waarbij leerlingen gestimuleerd worden om zich bezig te houden met kunst en cultuur. Da’s een mooi initiatief, maar ik wilde niet alleen jongeren bereiken. Met het ‘Glimp van je ziel’ project kan nu iedereen, ongeacht achtergrond of afkomst, in contact komen met kunst.

2. Bewustwording creëren
In mijn werk staat de menselijke psyche centraal. Ik ontdoe de mens van kleding, haar, make-up en sieraden, zodat we de persoon achter het ‘sociale’ masker te zien krijgen. Het schilderij ‘Een glimp van je ziel’ wordt begeleidt door een brief waarin de tijdelijke gastouder wordt uitgenodigd na te denken over bezieling. Wat zijn hun diepste verlangens? Hopelijk wordt men bewust van mooie verlangens die eindelijk werkelijkheid mogen worden.

3. Leren loslaten
Ik ben nogal een control freak, vooral als het om mijn schilderijen (lees: kindjes) gaat. Door ‘Een glimp van je ziel’ Nederland in te sturen verplichtte ik mezelf om een stukje controle los te laten. Ik ben namelijk niet degene die bepaald waar het schilderij naartoe gaat. De persoon die het schilderij onderdak verleent bepaald het nieuwe onderkomen.



www.biancavanbaast.nl

zondag 2 oktober 2011

Is het echt waar?

Onze maatschappij legt graag ‘feiten’ vast. Soms wil ik die zogenaamde feiten graag gebruiken in mijn blog. Bepaalde weetjes over de gedachtegang van een bepaald kunstenaar bijvoorbeeld. Maar uiteindelijk deins ik er toch voor terug om hierover te schrijven. Want weet ik eigenlijk wel waar ik het over heb?!Vandaar dat ik mijn blog dus meestal beperk tot mijn mening en mijn visie. En zelfs die kan in verloop van tijd veranderen. Pin me dus nergens aan vast en denk vooral voor jezelf. Maar bovenal houd een open mind! Want niets is wat het lijkt.

Met die achterliggende gedachten schilderde ik ‘Three sides to every story; yours, mine and the truth’. Een drieluik waarbij 2 figuren wegkijken. Het zijn jij en ik (yours en mine). Wij spreken enkel en alleen onze waarheid. Maar de echte waarheid zit in het midden en kijkt je aan. De waarheid heeft tenslotte niets te verbergen!

Three sides to every story; yours, mine and the truth