zondag 26 februari 2012

Glimp van je ziel reizend per taxi?

Een glimp van je ziel -
Bianca van Baast
Zou het niet fantastisch zijn als een schilderij zoals ‘Een glimp van je ziel’ ook per taxi door Nederland zou kunnen rondreizen?
Het blijkt mogelijk te zijn, maar daar is uw hulp bij nodig.


Via www.newmasterartist.com meldt TAXI-E dat al hun elektrisch taxi’s binnenkort dragers zullen worden van kunstafbeeldingen. Het publiek wordt gevraagd mee te bepalen welke kunstwerken geplaatst gaan worden. Voorwaarde is dat elk kunstwerk aansluit op het thema: ‘Building a bright future together’.


Tegenstroom - Bianca van Baast

En wat is er dan meer geschikt dan het schilderij ‘Een glimp van je ziel’ dat al meer dan 4 jaar door Nederland rondreist?! Een schilderij dat ook nog eens mensen aanmoedigt om het beste uit zichzelf te halen, zodat een mooie toekomst mogelijk is.

Naast ‘Een glimp van je ziel’ is het ook mogelijk te stemmen op 'Tegenstroom' en 'A fragrance of beauty'.
A fragrance of beauty - Bianca van Baast

vrijdag 24 februari 2012

Admirari Homo publieksfavoriet

In de competitie ‘New Masters 2011’ heeft het schilderij Admirari Homo de 'Publiek top 100' gehaald. Hartelijk dank aan iedereen die gestemd heeft!

Admirari homo - Bianca van Baast

zaterdag 18 februari 2012

Masquerade


Carnaval is losgebarsten. Op internet vind ik een discussie over maskers naar aanleiding van dit kleurrijke feest. De schrijver is gefascineerd geraakt door maskers, maar voelt tevens weerstand bij het opzetten ervan. Zijn vraag: “Kun je meer jezelf zijn met of zonder masker?”

Ik ben benieuwd welk masker hij bedoelt. Ik kan me voorstellen dat je anders bent, meer durft als je jezelf letterlijk verschuilt achter een vermomming. Alsof je een acteur bent die in de huid van een ander kruipt. Fantastisch leuk, maar waarschijnlijk niet lang vol te houden.

Zonder titel (mgr) -
Bianca van Baast
Uit de rest van de tekst begrijp ik dat de schrijver het minder letterlijk bedoelt. Het gaat hem meer om het masker dat we allemaal dragen in de hoop sneller geaccepteerd te worden. Dat lijkt me een heel ander verhaal.

Ik onderzoek nu al ruim 10 jaar de mens achter het sociale masker door voornamelijk mijzelf te ontleden in mijn schetsen en schilderijen. Beetje bij beetje pel ik mezelf af zoals bij een ui, waarbij telkens weer een masker afvalt. Het resultaat oogt kwetsbaar; maar is het niet zo dat hoe minder je te verbergen hebt, hoe kleiner de kans is dat men je kan raken?!

woensdag 15 februari 2012

Een glimp van je ziel reist door

Dat het schilderij 'Een glimp van je ziel' overal komt werd in mijn blog van 29 juni 2011 al duidelijk. Ook nu heeft het een iets of wat ongewoon onderkomen gevonden in het Brabantse Veghel bij een pastoor en zuster in huis.

De pastoor schreef me:
De glimp van je ziel biedt in feite 2 glimpen met een sprekende tussenruimte als echo voor de ogen. In die echo groeit bij mij de uitdaging ook een glimp van mijn eigen ziel beter te leren verstaan. Dan is er dus sprake van 3 glimpen, die uitdagen tot reflectie en verinnerlijking. Voorlopig hebben we daaraan de handjes vol.

Mooi verwoord!

zondag 12 februari 2012

Radicale beslissingen


Het is niet altijd een makkelijke keuze; een schilderij dat half af is overschilderen. Maar vaak wel noodzakelijk. Zo kan ik weer verder in plaats van te blijven hangen in iets dat blijkbaar niet voor me werkt.

Het doek dus even flink opgeschuurd en een nieuwe laag geven.


zaterdag 11 februari 2012

Uitgelicht

Op verzoek heb ik enkele detailfoto’s gemaakt van mijn schilderijen. Je zou bijna denken dat het weer nieuwe schilderijen zijn….

Detail: Turning Blossom - Bianca van Baast
Detail: In good hands - Bianca van Baast

Detail: Nieuw leven - Bianca van Baast

Detail: In these arms I - Bianca van Baast

Detail: Klein wonder - Bianca van Baast

Detail: Blessed - Bianca van Baast

dinsdag 7 februari 2012

Nieuw van oud


Zonder titel - Bianca van Baast
Zonder titel - Bianca van Baast
Vandaag nieuwe foto's gemaakt van ouder werk.

Dat werd tijd; de foto's die ik van deze werken had waren nog gemaakt met een gewone spiegelreflex camera. Nu heb ik ze eindelijk digitaal.

Ze zijn ook nog uit de tijd dat ik het niet nodig vond om mijn schilderijen titels te geven. Dit zou de toeschouwer te veel een bepaalde richting opleiden.

Sinds enkele jaren geef ik mijn schilderijen wel titels mee. Da's een stuk interessanter dan 'Zonder titel'. De huidige titels sturen de toeschouwer inderdaad, maar er blijft nog voldoende ruimte voor eigen interpretatie over. 


www.biancavanbaast.exto.nl


maandag 6 februari 2012

Go your own way

Current - Bianca van Baast

Afgelopen vrijdag sneeuwde het flink in Nederland. Terwijl ik de sneeuw naar beneden zag komen dacht ik aan wat ik ooit hoorde zeggen: ‘geen Ć©Ć©n sneeuwvlokje is hetzelfde’. Hetzelfde geldt voor ons mensen. Toch vreemd dat we dan zo ons best doen om allemaal hetzelfde te zijn.

We schudden ons hoofd als we de anonieme mensenmassa’s in Noord Korea zien. Maar eigenlijk creĆ«ert de Westerse wereld een zelfde massa. Dagelijks worden we bestookt met de nieuwste trends, feitjes en weetjes die ons allen gelukkig gaan maken als we ze maar opvolgen. We bekritiseren elkaar Ć©n onszelf, als we niet kunnen voldoen.
Niet afwijken van de massa voelt veilig, maar is nooit lang vol te houden. Een mens moet zichzelf kunnen uiten. Door af te wijken creƫert men mogelijkheden om nieuwe dingen te ontdekken en die zijn weer nodig om vooruitgang te boeken.
Tegenstroom - Bianca van Baast

In mijn schilderijen tracht ik duidelijk te maken dat, van binnen iedereen hetzelfde is. We kennen tenslotte allemaal verlangens, gevoelens en emoties. Maar hoe en in welke mate dat tot uiting komt is voor ieder mens anders. Geef dus iedereen de vrijheid om zijn eigen weg te gaan ook al is dit niet de jouwe.


woensdag 1 februari 2012

Open en eerlijk

In december 2010 schreef ik de blog ‘Nieuw leven’. De aanleiding hiervoor was het gelijknamige schilderij dat voor mijn gevoel ook daadwerkelijk een nieuw leven inluidde. Maar een nieuwe leven realiseren was moeilijker dan gedacht.

Mijn oude leven, dat ik wilde loslaten, was ergens rond mijn 6de of 7de jaar ontstaan. Mijn moeder vertelt me nog regelmatig hoe ik in die tijd veranderde van een vrolijk, sociaal kind met knal rode wangen naar een angstig meisje met een lijkbleek gezichtje. Hoe ouder ik werd hoe meer ik me afzonderde. Ik voelde me nergens thuis en zocht de veiligheid op van mijn zolderkamer. Net na mijn 16de verjaardag raakte ik een dieptepunt; het leven was me te zwaar en ik wilde eruit stappen.
Nieuw leven - Bianca van Baast
Om mij te beschermen lieten mijn ouders me opnemen. Dankzij de opname kon ik me onttrekken van verplichtingen en herontdekte ik mijn liefde voor tekenen en schilderen. Ik had altijd graag getekend en geschilderd. Op jonge leeftijd vertelde ik mijn ouders al dat ik kunstenaar wilde worden. Maar enkele jaren later was deze wens langzaam naar de achtergrond verdwenen; misschien kon ik maar beter voor een ‘echte’ baan gaan. 

Dyers eve - Bianca van Baast
Rond 1995, aan het einde van een opleiding tot activiteitenbegeleidster, begon ik het schilderij ‘Dyers eve’ te schilderen naar aanleiding van het gelijknamige nummer van Metallica. Dit schilderij was het begin van de vele kale en naakte figuren die volgden. Na ruim 6 jaar aan het schilderij te hebben gewerkt, zette ik er in 2001 eindelijk mijn handtekening onder.
'Dyers eve' beeldt een mens af die overweldigd wordt door de indrukken die hij binnenkrijgt. Door het ontbreken van een mond kan hij dit niet verwerken of uiten. Om zich alsnog te ontdoen van deze heftige gevoelens trekt hij zichzelf open.

Turning blossom -
Bianca van Baast
Door dit opentrekken en de aanmoediging van mijn omgeving, ontgrendelde ik de deur naar mijn verborgen schildersambitie. Vanaf dat moment vloeiden de emoties en gevoelens via kwasten en penselen mijn schildersdoeken op. Elke pijn, frustratie en angst werd omgezet naar beeld. Niet alles vond een weg naar het schildersdoek. Meestal bleven het schetsen, want eenmaal geuit was de noodzaak om er een schilderij van te maken verdwenen. Alleen hardnekkige issues en mooie schetsen werden uitgewerkt.
Ik verlangde naar openheid en eerlijkheid en trachtte dit via mijn werk duidelijk te maken. Met dit verlangen naar het pure kwam ook het besef dat ikzelf open en eerlijk moest zijn. Maar omdat ik geaccepteerd wilde worden ontkende en verborg ik mezelf. Ik forceerde mezelf te handelen op manieren die niet de mijne waren. Steeds vaker realiseerde ik me dat ik mezelf eigenlijk niet eens zo goed kende.

Erkennen van een probleem is meteen ook het begin van de oplossing. Dankzij het onderzoeken van mijn gevoelens en emoties door middel van mijn schilderijen leerde ik mezelf steeds beter kennen. Ondertussen was ik al van mijn depressies af, maar helemaal happy was ik nog niet. Ik realiseerde me dat het ook anders kon, maar hoe? Door zelfstudie en een enkele hulplijn leerde ik op een andere manier naar mezelf en het leven te kijken. Ik veranderde en hiermee veranderden mijn schilderijen ook. Ze werden zachter en positiever.


Een glimp van je ziel -
Bianca van Baast

De veranderingen betekenden minder behoefte naar het zoeken van puurheid, want die had ik nu gevonden. Maar een andere wens kwam nu meer naar de voorgrond; De wens om anderen te inspireren om een beter leven voor zichzelf te creĆ«ren. Die wens was er altijd al. Via de verhalen die ik vertelde met mijn schilderijen en het project ‘Een glimp van je ziel’ hoopte ik altijd al mensen aan het denken te zetten.
Uit angst dat men zou begrijpen waar deze wens vandaan kwam, heb ik het nooit verwoord. Maar zoals Samuel Milton Jones, a.k.a. Golden Rule Jones, het ooit zei: ‘Wat ik voor mezelf wil, wil ik voor iedereen”. Dit betekend dat als ik mijn wens waarheid wil zien worden, ik het duidelijker mag gaan verwoorden. Vandaar deze blog….