dinsdag 24 april 2012

Ook zo benieuwd???


Vanaf 1 mei a.s. ga ik elke maand een gastkunstenaar op mijn website ontvangen. De eerste gast is een beeldhouwer. Iemand met reeds een lange, succesvolle carrière. Zijn sculpturen zijn te vinden in diverse verzamelingen en openbare ruimtes.

Benieuwd wie deze kunstenaar is? Niet willen wachten tot 1 mei? Kom dan voor een preview naar mijn atelier tijdens de Oranje kunstroute en zie als eerste het kunstwerk dat op Guest gaat verschijnen.

Oranje Kunstroute, gemeente Oisterwijk.
Zondag 29 en maandag 30 april van 12.00 tot 17.00uur 
Langvennen Zuid 81, Oisterwijk.

dinsdag 17 april 2012

The Match in Oisterwijk

Het is bevestigd: 'The Match', een samenwerkingsproject tussen Rob van der Ven en Bianca van Baast zal zondag 29 & maandag 30 april te bezichtigen zijn in het atelier van Bianca van Baast tijdens de Oranje kunstroute in Gemeente Oisterwijk.
The Match - Rob van der Ven & Bianca van Baast


www.biancavanbaast.nl

dinsdag 10 april 2012

Uitnodiging open atelier

Bij deze een uitnodiging voor de kunstroute op 29 en 30 april. U bent van harte welkom in mijn atelier aan de Langvennen Zuid 81 te Oisterwijk.


Tot ziens in Oisterwijk.

Lieve groet,

Bianca
www.biancavanbaast.nl

maandag 9 april 2012

Verrast door 'Het Lam Gods'

Afgelopen vrijdag had ik ‘s avonds een afspraak in België ergens halverwege Antwerpen en Gent. Ik was van plan om deze afspraak te combineren met een bezichtiging in de middag. Mijn gevoel zei dat ik naar Antwerpen moest gaan om het Rubenshuis te bezichtigen. Maar verstandelijk wilde ik naar Gent, want daar lag een boek op mij te wachten. Althans zo hoopte ik.

Het was alweer ruim een half jaar geleden dat ik Gent voor het laatst bezocht. Ik was er toen speciaal naartoe gereden om het altaarstuk van de gebroeders van Eyck, ‘Het Lam Gods’, te aanschouwen. Tijdens (kunst)geschiedenislessen had ik er veel over gehoord, en dus wilde ik het eens in het echt zien.
De eerste kennismaking was een beetje een tegenvaller. Uit angst voor ontvreemding of beschadiging hing het meerluik niet meer op zijn oorspronkelijke plaats. Als bij een echte attractie moest je in de rij staan om een kaartje te kopen voordat je de afgezonderde ruimte mocht betreden. Eenmaal binnen werd het zicht beperkt door het beschermingsglas.
Maar ik moest toegeven; het altaarstuk was prachtig! Het was groter en gedetailleerder dan verwacht. En middels een koptelefoon werd de betekenis van elk onderdeel haarfijn uitgelegd.


Het Lam Gods - Gebroeders Van Eyck
Om het afscheid van het altaarstuk en de Sint-Baafskathedraal zo lang mogelijk uit te stellen, bezocht ik nog even het souvenirwinkeltje. Diverse afbeeldingen van ‘Het Lam Gods’ trachtten in boek,- en kaartvorm mijn aandacht te krijgen. Weinig geïnspireerd liep ik het winkeltje rond.
Financieel gezien was het niet verstandig iets te kopen, dus deed ik ook geen moeite om iets interessants te vinden. Maar bij de balie hield ik stil. Er lag een boek op de toonbank over de restauratie van het altaarstuk. Al bladerend door het boek zag ik de meest prachtige detailfoto’s van ‘Het Lam Gods’. Hierop was duidelijk te zien hoe precies de gebroeders Van Eyck te werk waren gegaan. Elk bloemblaadje, elke parel en zelfs het haar op Adams benen was weergegeven. Ongelooflijk goed gedaan. Dit boek moest ik hebben!
Beschaamd bekende ik de dame achter de kassa dat ik momenteel niet de middelen had om het boek te kopen. Of het mogelijk was om de gegevens op een briefje te krijgen, zodat ik er later voor terug kon komen? Gelukkig was dat geen probleem, zodat ik de kathedraal kon verlaten met de nodige informatie op zak.


details Het Lam Gods - Gebroeders Van Eyck

Niet veel later verkocht ik één van mijn duurste doeken. Ineens had ik meer dan voldoende geld om het boek te kopen. Al googlend probeerde ik het boek op internet te vinden. Maar helaas, de zoekresultaten leverde weinig op. Ik zou dus naar Gent terug moeten. Vandaar dat ik me afgelopen week voor een moeilijke keuze geplaatst voelde. Koos ik voor Antwerpen of ging ik naar Gent?

Uiteindelijk volgde ik mijn gevoel en reisde af naar Antwerpen. Ik had de laatste tijd veel over het Rubenshuis gehoord en wilde daar graag eens een bezoekje aanbrengen.
Het bleek een echte aanrader te zijn. Ik viel van de ene verbazing in de andere, en het deed me Gent en het boek helemaal vergeten.

Boek ‘Het Lam Gods’ - Peter Schmidt

Na afloop had ik nog ruim voldoende tijd over en dus besloot ik te gaan shoppen. Ik kon wel wat nieuwe kleding en schoenen gebruiken.
Nu moet ik toegeven dat ik niet erg goed ben in winkelen. Telkens als ik besluit een winkelcentrum te bezoeken om een nieuwe broek te kopen, kom ik steevast thuis met een boek. Mijn familie moet regelmatig gedacht hebben mij verkeerd te hebben verstaan als ik weer eens vertrok voor een broek en thuis kwam met een boek.
Dus ook nu mag het niet verbazen dat de eerste winkel die ik aan deed boekhandel De Slegte was, enkele panden van het Rubenshuis verwijderd. Een beetje doelloos liep ik rond; een beetje titels lezen, even plaatjes kijken in fotoboeken… Ronddwalend kwam ik op de afdeling tweedehands kunstboeken terecht. Een stemmetje in me zei: “Je wilde toch een boek kopen?”
Ja, maar ik was vergeten welk boek!? Tot ik me het papiertje in mijn portemonnee herinnerde; ‘Het Lam Gods’ door Peter Schmidt. Ik zocht naar de E van Van Eyck in de boekenkasten. Die bevond zich erg hoog, dus ik pakte er een krukje bij en ging er voorzichtig opstaan. Zo had ik een fantastisch overzicht en kon ik rustig op zoek naar de schat.
Er bevonden zich verschillende boeken over Van Eyck in de kast, maar één viel me meteen op. Het had het formaat van het boek dat ik ruim een half jaar eerder in Gent had gezien. De titel was hetzelfde, maar dat hoefde niets te betekenen hield ik mezelf voor; wie weet hoeveel boeken er bestonden met de titel ‘Het Lam Gods’.
Ik zocht naar de schrijver. Ja, ook die was hetzelfde. Ik trachtte het ISBN nummer, waar een sticker overheen zat, te ontcijferen. De nummers waren gelijk met het briefje in mijn hand. Toen pas durfde ik het boek open te slaan en zag ik meteen waarom ik dit boek zo graag had willen bezitten.
Stomverbaasd, maar geheel in de wolken, keek ik naar het boek in mijn handen. Ik had het! Na maanden wensen en hopen dat het nog beschikbaar zou zijn tegen de tijd dat ik Gent zou aan doen, vond ik het onverwachts in Antwerpen!
Met het boek stevig tegen me aangedrukt liep ik naar de kassa en rekende af.

Toen ik buiten kwam scheen de zon volop, maar ik weet zeker dat ik nog net een beetje harder straalde.

donderdag 5 april 2012

Ik beken.

Per Kirkeby
Ik moet iets bekennen... Die 9, die ik ooit kreeg voor kunstbeschouwing, was totaal onterecht.

Voor mijn tentamen kunstbeschouwing werd ik gevraagd twee kunstwerken te beschouwen die docent C voor me had uitgekozen. Van het eerst kunstwerk had ik ruim van te voren een afbeelding ontvangen. Het was het bakstenen sculptuur van
Per Kirkeby uit de tuin van museum Boijmans van Beuningen. Boeken en internet boden voldoende (smeuïge) details over dit kunstwerk en dus zou dat wel goed komen.
Van het tweede kunstwerk kreeg ik 10 minuten voor het tentamen een afbeelding. Het was een portret van
Jeanne Hebuterne geschilderd door Amedeo Modigliani
. Ik mocht op de gang mijn beschouwing voorbereiden.

Jeanne Hebuterne in large hat -
Amedeo Modigliani
Een beetje in paniek bekeek ik de afbeelding. Ik wist niets van Modigliani en had geen idee wat de docent van me verwachtte. Verwoed deed ik pogingen om er een mooi verhaal van te maken, maar het leek hopeloos.
Aangetrokken door mijn teleurgestelde gezicht kwam docent B bezorgt op me afgelopen. Terwijl hij over mijn schouder meekeek hoorde hij mijn missie aan. Schijnbaar dacht hij dat ik een grap maakte. Enthousiast begon hij te vertellen en te wijzen. “Zie je die s-vorm, de kleur, de hoed en dit en dat?” Ja, ik zag het, maar pas op het moment dat hij het me aanwees. “Nou” zei hij, “dat is wat je moet vertellen”.
Een beetje beschaamd deed ik later mijn verslag. “Een 9”, merkte docent C ontevreden op. “Het is ook niets gek dat je het er zo goed van afbrengt. Het waren allemaal figuratieve afbeeldingen” verklaarde hij. (Ik had zelf nog een afbeelding van G
ustave Moreau meegebracht) “Het was beter geweest als ik je uit je comfortzone had gehaald door abstracte afbeeldingen te geven.”

Pff, hij had eens moeten weten…

dinsdag 3 april 2012

Magie creëren.

Ik was een jaar of 16, hooguit 17, toen ik mijn eerste les kreeg in het schilderen met olieverf. Al vanaf mijn zesde jaar, na het zien van een Rembrandt op mijn ouders slaapkamer, had ik het verlangen om me dit eigen te maken; Ik wilde een groot kunstenaar worden en omdat ik ervan overtuigd was dat alle grote kunstenaars in dit medium werkten, moest en zou ik het ook leren.

Glimmend van trots op mijn allereerste schildersdoekje en mijn nieuwe verftubes nam ik die eerste les plaats achter mijn schildersezeltje. Ik had een plaatje bij me dat ik wilde naschilderen en ik dacht wel te weten hoe het zou gaan; Je maakt je kleurtjes aan, voegt wat terpentine toe en schilderen maar! Voor de zekerheid wachtte ik toch even op instructies.

Blind vertrouwen II - Bianca van Baast



De docente was zoals ik me een kunstenares had voorgesteld; excentriek met zwierige kleding, een vlecht aan de zijkant van haar hoofd en giechelend vol enthousiasme over kunst en creëren. Ik was meteen dol op haar. 
Vol geduld legde ze uit hoe ik mijn tekening het beste kon opzetten, wat de eigenschappen van mijn pigmenten waren en hoe ik de kleuren op mijn voorbeeld het beste kon benaderen. Hongerig naar informatie hoorde ik haar aan. Zo makkelijk en vanzelf sprekend als ik het me had voorgesteld, bleek het toch niet te zijn.

Schilderen, zo moest ik concluderen, leek veel op koken. Het gaat erom dat je de juiste ingrediënten bij elkaar zoekt en alles goed afweegt, wil je een gewenst resultaat krijgen. Soms gaan de dingen anders dan gepland, dan is de basis niet goed, of combineert iets niet zoals gehoopt. Maar net als bij het kokkerellen, kunnen andere samensmeltingen weer verrassende resultaten opleveren. 

Creëren is als magie. Je lichaam wordt één met je materialen. Je kruipt als het ware in je creatie om het helemaal te voelen. Niet alleen je penseel, maar heel je lichaam beweegt mee met de streken die je zet. Voor even verdwijn je van de wereld en word je de schoonheid die je probeert te evenaren…