vrijdag 30 november 2012

Expositie in Museum Artland


Untitled (GK) - Bianca van Baast
Gisteren de expositie in Museum Artland ingericht. 25 doeken heb ik kunnen ophangen! En dat terwijl er 14 kunstenaars deelnemen aan de expositie 'Topkoppen en portretten'. Dat beloofd wat!

Museum Art-Land; Topkoppen en Portretten.
1 December 2012 t/m 24 Februari 2013
Opening op 9 december 2012
Zaterdag en zondag van 12.00-16.00 uur
Overspoor 35, 1688 JH Nibbixwoud
www.art-land.nl

Admirari homo - Bianca van Baast

vrijdag 23 november 2012

Glimp van je ziel vindt speciale plaats

Het schilderij 'Een glimp van je ziel' heeft al wat unieke plekken bezocht sinds het in 2007 aan zijn reis door Nederland begon.
Zo
verbleef het schilderij recent nog in een Godinnentempel, was het eerder al te gast in een psychiatrische zorginstelling en
kreeg het onderdak bij het leger des Heils.

Vandaag kreeg ik bericht dat het schilderij de komende weken zal verblijven in een Yurt (traditionele Mongoolse nomadentent). Over speciale onderkomens gesproken….

dinsdag 20 november 2012

Schuld en zonde

Vanmiddag werd ik, terwijl ik op mijn fiets wilde stappen, aangehouden door een blonde jongeman; Of hij me een vraag mocht stellen?

Ik keek om me heen. Ondanks zijn onschuldige koppie, was ik op mijn hoede. Ik bevond me op een druk fietspad, langs een nog drukkere straat, maar het zicht op de weg werd ontnomen door een grote bus. Achter de jongeman ijsbeerde een andere man, die ik 15 minuten eerder ook al onrustig op en neer had zien lopen. Schijnbaar hoorde deze twee bij elkaar. Het stapeltje flyers in de hand van de tweede man deed me vermoeden dat het toch geen kwaad kon even te luisteren naar de te stellen vraag. Dus ik hield stil.

De jongeman wees in de richting van de geparkeerde bus; Wat ik dacht als ik daar naar keek? Ik verplaatste mijn blik naar links.
Voor de bus stond een groot houten kruis. Donker bruin met rode strepen aan de uiteinden en enkele flinke beschadigingen.
Natuurlijk dacht ik meteen aan de man die ooit gestorven was aan het kruis, maar dat was zo’n cliché, dus ik draaide me om en antwoordde dat het niet zo’n prettige associaties bij me opriep. “Hoezo dan?” vroeg de jongeman. Het gesprek dat volgde ging toch al snel over op Jezus en God.


 
Weegschaal - Bianca van Baast
Peilend naar mijn reactie, vertelde de jongeman dat Jezus aan het kruis gestorven was voor onze zonden. Doordat God ons zijn zoon had gegeven hoefden wij niet meer te boeten. Willem, zo bleek deze prediker te heten, vergeleek het met zijn eigen vader die in het verleden de boetes van zoonlief betaalde als die zich weer eens niet aan de snelheid had gehouden; Willem ‘zondigde’ en die goede vader loste het op. Het was puur liefde wat zijn vader en God de vader hadden gedaan, verkondigde hij met een grote glimlach.
“Pure domheid van je vader!”, antwoordde ik. “Zo leer je nooit verantwoordelijk te worden voor je eigen acties. En dat geldt trouwens ook voor dat hele Jezus verhaal. Lekker makkelijk om Jezus op te laten draaien voor jouw ‘zonden’.” Verbouwereerd keek hij me aan.

“En ik geloof trouwens niet in zonden”, ging ik verder. “Iedereen maakt fouten, doet domme dingen, maar dat heb je nodig om te leren. Ik denk dat God dat wel begrijpt en je hiervoor vergeeft, net zoals je eigen vader je jouw boetes heeft vergeven. Toch?”
“Ja”, knikte hij beduusd. “Maarre….”, probeerde hij nog.
De belofte - Bianca van Baast
Onderweg naar huis bedacht ik me hoe beperkend geloven in zondes eigenlijk is. Zondes zijn ooit bedacht door mensen die streefden naar macht; zolang een mens zich schuldig voelt houdt men zich klein en ondergaat men elke ‘boete’. De ‘schuldige’ denkt dat alleen God vergiffenis kan schenken en dus wendt men zich naar zijn aardse vervangers: de pastoor, priester, (aarts)bisschop en/of paus. Die weten hun kudde perfect op zijn plek te houden door ze gebeden te leren die als mantra’s worden opgedreund. Klakkeloos, zonder na te denken over de betekenis van de woorden veroordeeld men zichzelf keer op keer.
Kijk maar eens naar de onderstaande teksten:

Mea Culpa, schuldbelijdenis

Ik beken tot de Almachtige God,
tot de heilige Maria de eeuwige Maagd,
tot de heilige Aartsengel Michaël,
tot de heilige Johannes de Doper
tot de heilige Apostelen Petrus en Paulus,
tot alle heiligen en tot U, broeders (en tot U, vader),
dat ik heb gezondigd,
in gedachten, woorden en daden:
door mijn schuld,
door mijn schuld,
door mijn grote schuld.

Daarvoor vraag ik de heilige Maria,
de eeuwige Maagd,
de heilige Aartsengel Michaël,
de heilige Johannes de Doper,
de heilige Apostelen Petrus en Paulus,
en alle heiligen, en U, vader,
voor mij te bidden tot de Heer onze God.
Amen.

Domine, non sum dignus ( Heer, ik ben niet waardig) een gebed waarbij
de gelovige zijn onwaardigheid belijdt.

Priester:
Zalig zij die genodigd zijn aan de maaltijd des Heren.
Ziet het Lam Gods, Dat wegneemt de zonden der wereld.


Gelovigen:
Heer, ik ben niet waardig, dat Gij tot mij komt.

maar spreek slechts één woord en ik zal gezond worden.


Priester:
Het Lichaam en Bloed van onze Heer Jezus Christus
beware uw ziel ten eeuwigen leven. Amen.

Onze vader

Onze Vader Die in de Hemel zijt,
Uw Naam worde geheiligd;
Uw Rijk kome;
Uw wil geschiede op aarde zoals in de Hemel.
Geef ons heden ons dagelijks brood;
en vergeef ons onze schuld,
zoals ook wij aan anderen hun schuld vergeven
en leid ons niet in bekoring,
maar verlos ons van het kwade.
(In de Mis volgt nu het embolisme) Verlos ons Heer, van alle kwaad. Geef vrede in onze dagen. Dat wij, gesteund door Uw barmhartigheid, vrij mogen zijn van zonden en beveiligd tegen alle onrust: hoopvol wachtend op de Komst van Jezus, Messias, Uw Zoon.
Want van U is het Koninkrijk,
en de kracht,
en de heerlijkheid
in eeuwigheid.
Amen.

Tegen iedereen die deze blog leest, ongeacht of je gelovig bent of niet, zou ik willen zeggen: Stop alsjeblieft met jezelf te beschuldigen en je onwaardig te voelen. Alles wat je doet, goed of fout, doe je om te groeien, uit liefde voor jezelf. Voel je niet schuldig om iets wat je hebt gedaan, maar weet dat je de volgende keer een andere keuze kunt maken. Hopelijk is deze keuze dan vol liefde en respect voor jezelf én je omgeving.
Weet dat schuld een gevoel is die niemand anders bij je kan wegnemen; Alleen jij kunt jezelf vergeven. Die vergeving heb je nodig, want schuld vreet aan je en maakt je wraakzuchtig, wat het weer moeilijker maakt om liefdevolle keuzes te maken.

Heel veel liefs toegewenst,
Bianca

In these arms I and II - Bianca van Baast

zondag 11 november 2012

Wat vertelt kunst over u?

Op www.guestartist.nl nodig ik kunstenaars uit van wie ik graag werk zou willen bezitten. Tijdens de eerste selectie houd ik al rekening met mijn voorkeuren betreffende het soort werk, kleuren, thema's en technieken. Maar zodra ik de tekst erbij begin te schrijven ontdek ik dat er nog veel meer (onbewuste) lagen zijn die zorgen dat juist deze kunst mij zo aanspreekt.

Chocolate heart - Caroline Wetserhout
Al schrijvend over het werk van Caroline Westerhout, gastkunstenaar van september, bekroop me het gevoel dat ze me een spiegel voor hield. Wat thema’s betreft zag ik altijd al overeenkomsten tussen onze werken: We schilderden beiden gevoelens, gedachtes en emoties. En we gebruikten beiden kunst om onszelf te uiten.

Schilderen werkt voor mij als een soort van therapie. Wensen en onzekerheden worden vastgelegd in schetsen en schilderijen en krijgen zo een plekje. En hoewel ik dacht andere onderwerpen te schilderen dan Caroline Westerhout, bleken de achterliggende gevoelens en gedachtes van dezelfde aard. Terwijl ik trachtte haar werk te beschrijven werd het me steeds duidelijker dat we hetzelfde verlangden, maar dit anders verbeelden en verwoorden.

Houvast - Bianca van Baast
Wat dat betreft kun je stellen dat kunst niet alleen iets over de kunstenaar zegt, maar ook over de beschouwer. Kunstkopers die beweren een deel van de kunstenaar te kopen als ze een kunstwerk aanschaffen, kopen eigenlijk een deel van zichzelf. Bewust of onbewust herkent men zichzelf in het kunstwerk en wil men er nog meer deel van worden.

Andersom werkt het ook; een kunstwerk dat niet aanspreekt toont wat de kunstbeschouwer liever niet ziet in zichzelf.
In mijn werk toon ik mensfiguren die zich volledig naakt geven. Sommige toeschouwers hebben hier negatieve associaties mee en lopen weg van hun angsten door mijn figuren te vermijden. Liefhebbers van mijn werk daarentegen zijn mensen die deze openheid herkennen en waarderen.

Kunst is dus als kijken in een spiegel; Wat ziet u in de spiegel van uw favoriet kunstenaar?

Dag verleden II - Bianca van Baast

zondag 4 november 2012

Interview met Bianca van Baast door Grith Gough

Afgelopen week ben ik geinterviewd door Grith Gough van de online galerie Erotic art lovers.
Klink 
hier om het interview te lezen.

donderdag 1 november 2012

Guest november 2012: David de Graef

Deze maand toont Guest het drieluik ‘De twijfel’ van David de Graef.

Het is niet de eerste keer dat ik aandacht besteed aan het werk van David de Graef in deze blog. Het werk inspireert me. Ik bewonder de manier waarop David dingen kan weglaten en toevoegen zodat het beeld nog sterker wordt. 
Zijn schilderijen vind ik van zo’n uniciteit en kwaliteit, dat de reguliere kunstwereld er veel meer aandacht aan zou mogen besteden. Helaas heeft airbrush niet hetzelfde imago als vele andere kunstvormen, waardoor je het dus maar zelden tegenkomt in een galerie of museum. 
Ondanks dat heeft David geen reden tot klagen; zijn publiek weet hem toch wel te vinden.
David de Graef in zijn studio

David de Graef werkt onder het oog van de Onze Lieve Vrouwe kerk te Brugge, in een woning die stamt uit de donkere middeleeuwen. Ondanks de moderne airbrush-techniek passen de schilderijen van David perfect bij deze setting; ook zij hebben iets donkers en onheilspellends in zich.

In zijn werk geven sterke licht,- en donkercontrasten vorm aan een omgeving die doet denken aan de krochten der aarde. Het staat symbool voor de mooie en minder mooie eigenschappen die ieder van ons in zich herbergt. Haat en liefde, geloof en leugen, hoop en ontgoocheling zijn thema’s die dan ook regelmatig terug te vinden zijn in het werk van David.

De figuren die David de Graef afbeeldt zijn vaak zo vervormt dat ze haast niet meer menselijke ogen. Vrouwen worden superslanke diva’s, mannen worden uit-elkaar-getrokken wrakken en baby’s lijken op putto’s met hun ronde, mollige voetjes en vingertjes, die zelfs de volwassen figuren krijgen aangemeten.

Zo ook in het schilderij ‘De twijfel’, waarin we in eerste instantie twee handen in elkaar geslagen zien, met een rozenkrans tussen de vingers. 
Maar wie oplet ziet dat de vingers geen vingers zijn!

De twijfel - David de Graef
Wat in de eerste instantie een godsdienstig schilderij lijkt, blijkt eigenlijk een protest tegen de kerk te zijn; Benen scharen samen. Wie zich niet aanpast wordt buitengesloten.
Of zijn het kinderbeentjes...?
Middenluik van De twijfel - David de Graef