zondag 30 december 2012

Succesvolle expositie

Terwijl ik de afgelopen weken doorbracht in het zuiden van de USA, o.a. vanwege de Miami Beach Art Basel Fair bleek de expositie 'Topkoppen en Portretten' bij Museum Artland een groot succes te zijn. Vandaar dat er is besloten om extra open te zijn tussen kerst en nieuwjaar.

Mijn werk is er nog t/m 24 februari 2013 te bezichtingen.

Museum Art-land: Topkoppen en Portretten
t/m 24 februari 2013
Elke zaterdag en zondag van 12.00-16.00 uur
Overspoor 35, Nibbixwoud
www.art-land.nl



www.biancavanbaast.nl

zaterdag 1 december 2012

Guest december 2012: Judith Rosema

Guest toont deze maand ‘Al mijn geliefden’ van Judith Rosema.

Een toepasselijke litho voor de tijd van het jaar. Buiten wordt het kouder en het idee van een winterslaap zal velen aanspreken. Daarnaast komen de feestdagen er aan, die men toch het liefste doorbrengt met dierbaren.


Al mijn geliefden - Judith Rosema
De litho ‘Al mijn geliefden’ toont de warmte van de slaap en het samenzijn. Zoals een moeder die nog even toekijkt hoe rustig haar dierbaren slapen, kijken wij over de schouder van de kunstenares mee naar dit lieflijke tafereel. We zien haar katten, partner en pasgeboren baby slapend in een stapelbed vol heerlijk warme dekens en doeken. Ondanks dat we buitenstaander blijven -omdat zij slapen en wij niet -, is het makkelijk voor te stellen hoe gelieft deze ‘geliefden’ zijn.

De litho oogt als een zachte potloodtekening waardoor het warme karakter nog intenser wordt.
De fragiele lijnvoering met hier en daar een arcering of een andere opvulling is kenmerkend voor het werk van Rosema. Een enkele keer voegt ze, in beperkte maten, kleur aan haar tekeningen en grafische werk toe.

De kracht van het werk zit hem in de eenvoud, die versterkt wordt door het centreren van het onderwerp op het papier.
Daarnaast doet Rosema geen enkele moeite om haar afgebeelde figuren ‘mooi’ te maken. Haar partner wordt geen Hollywood acteur en in andere werken zien we dat handen en voeten niet anatomisch correct hoeven te zijn. Ook de figuren die de kunstenares zelf verbeelden mogen imperfect blijven.

Deze ‘zelfportretten’ roepen trouwens veel vragen op dankzij de vreemde activiteiten die zij  ondernemen; ze vliegen door de lucht, liggen onder gras, of worden één met het bed waarin ze liggen.
Net als in de litho ‘Al mijn geliefden’ waar iedereen slaapt, is er weinig interactie mogelijk tussen de afgebeelde figuren en de kijker. Ze kijken je nooit aan of draaien zelfs de rug naar je toe. Het is juist dit gebrek aan contact dat zorgt dat je aandacht naar het beeld wordt getrokken.

Herinneringshuis - Judith Rosema
Judith Rosema werkt opvallend vaak in series met daarin telkens een centraal thema. Vrijheid, relaties, geborgenheid, liefde en verlangen zien we regelmatig terugkeren.
Haar inspiratie haalt ze uit haar directe omgeving en de dingen die haar lief zijn. En daarmee gunt ze ons als kijker een vernieuwde blik op onze eigen omgeving.


www.guestartist.nl

Interview met Judith Rosema
n.a.v. haar expositie in De Verdieping te Veldhoven.

vrijdag 30 november 2012

Expositie in Museum Artland


Untitled (GK) - Bianca van Baast
Gisteren de expositie in Museum Artland ingericht. 25 doeken heb ik kunnen ophangen! En dat terwijl er 14 kunstenaars deelnemen aan de expositie 'Topkoppen en portretten'. Dat beloofd wat!

Museum Art-Land; Topkoppen en Portretten.
1 December 2012 t/m 24 Februari 2013
Opening op 9 december 2012
Zaterdag en zondag van 12.00-16.00 uur
Overspoor 35, 1688 JH Nibbixwoud
www.art-land.nl

Admirari homo - Bianca van Baast

vrijdag 23 november 2012

Glimp van je ziel vindt speciale plaats

Het schilderij 'Een glimp van je ziel' heeft al wat unieke plekken bezocht sinds het in 2007 aan zijn reis door Nederland begon.
Zo
verbleef het schilderij recent nog in een Godinnentempel, was het eerder al te gast in een psychiatrische zorginstelling en
kreeg het onderdak bij het leger des Heils.

Vandaag kreeg ik bericht dat het schilderij de komende weken zal verblijven in een Yurt (traditionele Mongoolse nomadentent). Over speciale onderkomens gesproken….

dinsdag 20 november 2012

Schuld en zonde

Vanmiddag werd ik, terwijl ik op mijn fiets wilde stappen, aangehouden door een blonde jongeman; Of hij me een vraag mocht stellen?

Ik keek om me heen. Ondanks zijn onschuldige koppie, was ik op mijn hoede. Ik bevond me op een druk fietspad, langs een nog drukkere straat, maar het zicht op de weg werd ontnomen door een grote bus. Achter de jongeman ijsbeerde een andere man, die ik 15 minuten eerder ook al onrustig op en neer had zien lopen. Schijnbaar hoorde deze twee bij elkaar. Het stapeltje flyers in de hand van de tweede man deed me vermoeden dat het toch geen kwaad kon even te luisteren naar de te stellen vraag. Dus ik hield stil.

De jongeman wees in de richting van de geparkeerde bus; Wat ik dacht als ik daar naar keek? Ik verplaatste mijn blik naar links.
Voor de bus stond een groot houten kruis. Donker bruin met rode strepen aan de uiteinden en enkele flinke beschadigingen.
Natuurlijk dacht ik meteen aan de man die ooit gestorven was aan het kruis, maar dat was zo’n cliché, dus ik draaide me om en antwoordde dat het niet zo’n prettige associaties bij me opriep. “Hoezo dan?” vroeg de jongeman. Het gesprek dat volgde ging toch al snel over op Jezus en God.


 
Weegschaal - Bianca van Baast
Peilend naar mijn reactie, vertelde de jongeman dat Jezus aan het kruis gestorven was voor onze zonden. Doordat God ons zijn zoon had gegeven hoefden wij niet meer te boeten. Willem, zo bleek deze prediker te heten, vergeleek het met zijn eigen vader die in het verleden de boetes van zoonlief betaalde als die zich weer eens niet aan de snelheid had gehouden; Willem ‘zondigde’ en die goede vader loste het op. Het was puur liefde wat zijn vader en God de vader hadden gedaan, verkondigde hij met een grote glimlach.
“Pure domheid van je vader!”, antwoordde ik. “Zo leer je nooit verantwoordelijk te worden voor je eigen acties. En dat geldt trouwens ook voor dat hele Jezus verhaal. Lekker makkelijk om Jezus op te laten draaien voor jouw ‘zonden’.” Verbouwereerd keek hij me aan.

“En ik geloof trouwens niet in zonden”, ging ik verder. “Iedereen maakt fouten, doet domme dingen, maar dat heb je nodig om te leren. Ik denk dat God dat wel begrijpt en je hiervoor vergeeft, net zoals je eigen vader je jouw boetes heeft vergeven. Toch?”
“Ja”, knikte hij beduusd. “Maarre….”, probeerde hij nog.
De belofte - Bianca van Baast
Onderweg naar huis bedacht ik me hoe beperkend geloven in zondes eigenlijk is. Zondes zijn ooit bedacht door mensen die streefden naar macht; zolang een mens zich schuldig voelt houdt men zich klein en ondergaat men elke ‘boete’. De ‘schuldige’ denkt dat alleen God vergiffenis kan schenken en dus wendt men zich naar zijn aardse vervangers: de pastoor, priester, (aarts)bisschop en/of paus. Die weten hun kudde perfect op zijn plek te houden door ze gebeden te leren die als mantra’s worden opgedreund. Klakkeloos, zonder na te denken over de betekenis van de woorden veroordeeld men zichzelf keer op keer.
Kijk maar eens naar de onderstaande teksten:

Mea Culpa, schuldbelijdenis

Ik beken tot de Almachtige God,
tot de heilige Maria de eeuwige Maagd,
tot de heilige Aartsengel Michaël,
tot de heilige Johannes de Doper
tot de heilige Apostelen Petrus en Paulus,
tot alle heiligen en tot U, broeders (en tot U, vader),
dat ik heb gezondigd,
in gedachten, woorden en daden:
door mijn schuld,
door mijn schuld,
door mijn grote schuld.

Daarvoor vraag ik de heilige Maria,
de eeuwige Maagd,
de heilige Aartsengel Michaël,
de heilige Johannes de Doper,
de heilige Apostelen Petrus en Paulus,
en alle heiligen, en U, vader,
voor mij te bidden tot de Heer onze God.
Amen.

Domine, non sum dignus ( Heer, ik ben niet waardig) een gebed waarbij
de gelovige zijn onwaardigheid belijdt.

Priester:
Zalig zij die genodigd zijn aan de maaltijd des Heren.
Ziet het Lam Gods, Dat wegneemt de zonden der wereld.


Gelovigen:
Heer, ik ben niet waardig, dat Gij tot mij komt.

maar spreek slechts één woord en ik zal gezond worden.


Priester:
Het Lichaam en Bloed van onze Heer Jezus Christus
beware uw ziel ten eeuwigen leven. Amen.

Onze vader

Onze Vader Die in de Hemel zijt,
Uw Naam worde geheiligd;
Uw Rijk kome;
Uw wil geschiede op aarde zoals in de Hemel.
Geef ons heden ons dagelijks brood;
en vergeef ons onze schuld,
zoals ook wij aan anderen hun schuld vergeven
en leid ons niet in bekoring,
maar verlos ons van het kwade.
(In de Mis volgt nu het embolisme) Verlos ons Heer, van alle kwaad. Geef vrede in onze dagen. Dat wij, gesteund door Uw barmhartigheid, vrij mogen zijn van zonden en beveiligd tegen alle onrust: hoopvol wachtend op de Komst van Jezus, Messias, Uw Zoon.
Want van U is het Koninkrijk,
en de kracht,
en de heerlijkheid
in eeuwigheid.
Amen.

Tegen iedereen die deze blog leest, ongeacht of je gelovig bent of niet, zou ik willen zeggen: Stop alsjeblieft met jezelf te beschuldigen en je onwaardig te voelen. Alles wat je doet, goed of fout, doe je om te groeien, uit liefde voor jezelf. Voel je niet schuldig om iets wat je hebt gedaan, maar weet dat je de volgende keer een andere keuze kunt maken. Hopelijk is deze keuze dan vol liefde en respect voor jezelf én je omgeving.
Weet dat schuld een gevoel is die niemand anders bij je kan wegnemen; Alleen jij kunt jezelf vergeven. Die vergeving heb je nodig, want schuld vreet aan je en maakt je wraakzuchtig, wat het weer moeilijker maakt om liefdevolle keuzes te maken.

Heel veel liefs toegewenst,
Bianca

In these arms I and II - Bianca van Baast

zondag 11 november 2012

Wat vertelt kunst over u?

Op www.guestartist.nl nodig ik kunstenaars uit van wie ik graag werk zou willen bezitten. Tijdens de eerste selectie houd ik al rekening met mijn voorkeuren betreffende het soort werk, kleuren, thema's en technieken. Maar zodra ik de tekst erbij begin te schrijven ontdek ik dat er nog veel meer (onbewuste) lagen zijn die zorgen dat juist deze kunst mij zo aanspreekt.

Chocolate heart - Caroline Wetserhout
Al schrijvend over het werk van Caroline Westerhout, gastkunstenaar van september, bekroop me het gevoel dat ze me een spiegel voor hield. Wat thema’s betreft zag ik altijd al overeenkomsten tussen onze werken: We schilderden beiden gevoelens, gedachtes en emoties. En we gebruikten beiden kunst om onszelf te uiten.

Schilderen werkt voor mij als een soort van therapie. Wensen en onzekerheden worden vastgelegd in schetsen en schilderijen en krijgen zo een plekje. En hoewel ik dacht andere onderwerpen te schilderen dan Caroline Westerhout, bleken de achterliggende gevoelens en gedachtes van dezelfde aard. Terwijl ik trachtte haar werk te beschrijven werd het me steeds duidelijker dat we hetzelfde verlangden, maar dit anders verbeelden en verwoorden.

Houvast - Bianca van Baast
Wat dat betreft kun je stellen dat kunst niet alleen iets over de kunstenaar zegt, maar ook over de beschouwer. Kunstkopers die beweren een deel van de kunstenaar te kopen als ze een kunstwerk aanschaffen, kopen eigenlijk een deel van zichzelf. Bewust of onbewust herkent men zichzelf in het kunstwerk en wil men er nog meer deel van worden.

Andersom werkt het ook; een kunstwerk dat niet aanspreekt toont wat de kunstbeschouwer liever niet ziet in zichzelf.
In mijn werk toon ik mensfiguren die zich volledig naakt geven. Sommige toeschouwers hebben hier negatieve associaties mee en lopen weg van hun angsten door mijn figuren te vermijden. Liefhebbers van mijn werk daarentegen zijn mensen die deze openheid herkennen en waarderen.

Kunst is dus als kijken in een spiegel; Wat ziet u in de spiegel van uw favoriet kunstenaar?

Dag verleden II - Bianca van Baast

zondag 4 november 2012

Interview met Bianca van Baast door Grith Gough

Afgelopen week ben ik geinterviewd door Grith Gough van de online galerie Erotic art lovers.
Klink 
hier om het interview te lezen.

donderdag 1 november 2012

Guest november 2012: David de Graef

Deze maand toont Guest het drieluik ‘De twijfel’ van David de Graef.

Het is niet de eerste keer dat ik aandacht besteed aan het werk van David de Graef in deze blog. Het werk inspireert me. Ik bewonder de manier waarop David dingen kan weglaten en toevoegen zodat het beeld nog sterker wordt. 
Zijn schilderijen vind ik van zo’n uniciteit en kwaliteit, dat de reguliere kunstwereld er veel meer aandacht aan zou mogen besteden. Helaas heeft airbrush niet hetzelfde imago als vele andere kunstvormen, waardoor je het dus maar zelden tegenkomt in een galerie of museum. 
Ondanks dat heeft David geen reden tot klagen; zijn publiek weet hem toch wel te vinden.
David de Graef in zijn studio

David de Graef werkt onder het oog van de Onze Lieve Vrouwe kerk te Brugge, in een woning die stamt uit de donkere middeleeuwen. Ondanks de moderne airbrush-techniek passen de schilderijen van David perfect bij deze setting; ook zij hebben iets donkers en onheilspellends in zich.

In zijn werk geven sterke licht,- en donkercontrasten vorm aan een omgeving die doet denken aan de krochten der aarde. Het staat symbool voor de mooie en minder mooie eigenschappen die ieder van ons in zich herbergt. Haat en liefde, geloof en leugen, hoop en ontgoocheling zijn thema’s die dan ook regelmatig terug te vinden zijn in het werk van David.

De figuren die David de Graef afbeeldt zijn vaak zo vervormt dat ze haast niet meer menselijke ogen. Vrouwen worden superslanke diva’s, mannen worden uit-elkaar-getrokken wrakken en baby’s lijken op putto’s met hun ronde, mollige voetjes en vingertjes, die zelfs de volwassen figuren krijgen aangemeten.

Zo ook in het schilderij ‘De twijfel’, waarin we in eerste instantie twee handen in elkaar geslagen zien, met een rozenkrans tussen de vingers. 
Maar wie oplet ziet dat de vingers geen vingers zijn!

De twijfel - David de Graef
Wat in de eerste instantie een godsdienstig schilderij lijkt, blijkt eigenlijk een protest tegen de kerk te zijn; Benen scharen samen. Wie zich niet aanpast wordt buitengesloten.
Of zijn het kinderbeentjes...?
Middenluik van De twijfel - David de Graef

vrijdag 19 oktober 2012

Glimp van je ziel in Tempel

Afgelopen week is het schilderij 'Een glimp van je ziel' van verhuist Zwolle naar Hillegom. Het vond daar een heel speciaal onderkomen. Het werd namelijk verwelkomt in een Godinnentempel!

Een glimp van je ziel op het begeleidende kistje - Bianca van Baast
Volg 'Een glimp van je ziel' op www.biancavanbaast.nl/gvjz%20verblijf.html

woensdag 3 oktober 2012

5 jarig jubileum 'Een glimp van je ziel'

Een glimp van je ziel -
Bianca van Baast
Vandaag is het precies 5 jaar geleden dat het schilderij 'Een glimp van je ziel' begon aan zijn reis door Nederland. Dankzij een doorgeefsysteem wisselt het schilderij elke 2 à 3 weken van verblijfplaats. Het zal dan ook niet lang meer duren voordat 'Een glimp van je ziel' zijn 100ste adres aandoet.


Het schilderij reist rond met twee missies.
Ten eerste moet het kunst naar de mensen toebrengen. Doordat er rond kunst een zekere sfeer hangt van ‘alleen voor de elite’ komen sommige mensen, bewust of onbewust, nooit met kunst in aanraking.
Tijdens mijn opleiding tot tekendocent kwam ik in contact met het vak CKV waarbij leerlingen gestimuleerd worden om zich bezig te houden met kunst en cultuur. Een mooi initiatief dat om uitbreiding vroeg, zodat ook volwassenen meer met kunst en cultuur in aanraking kunnen komen.
Dankzij het project ‘Een glimp van je ziel’ kan nu iedereen, ongeacht achtergrond of afkomst, kunst in zijn directe omgeving ervaren.

Ten tweede wens ik met dit project meer bewustwording creëren.

In mijn schilderijen staat de menselijke psyche centraal. Ik ontdoe de mens van kleding, haar, make-up en sieraden, zodat we de persoon achter het‘sociale’ masker te zien krijgen.
Het schilderij ‘Een glimp van je ziel’ wordt begeleidt door een brief waarin de tijdelijke gastouder wordt uitgenodigd na te denken over bezieling en wat dit voor hem of haar betekend. Het doel is bewust te worden van wat men bezield en gemotiveerd te raken om hiernaar te handelen.

Een glimp van je ziel in Zwolle
Het schilderij deed in de afgelopen 5 jaar diverse huishoudens, bedrijven en stichtingen aan. Het vond onderdak in:


Aardenburg, Aarle-Rixtel, Amsterdam, Arnhem, Axel, Beringe, Berkel Enschot, Best, Bladel, Breda, De Steeg, Deventer, Eindhoven, Elst, Gerwen, Gorssel, Groningen, Heeze, Helmond, Hulst, Haren, Heerlen, Hengelo, Kloosterzande, Margraten, Nijmegen, Oirschot, Oisterwijk, Olst, Oosterhout (N-Br) Panningen, Rilland, Schijndel, Sint-Michielsgestel, Sint Oedenrode,
Terneuzen, Tilburg, Udenhout, Veghel, Velden, Maarheeze, Valkenswaard, Zutphen en Zwolle.

Hartelijk dank aan iedereen die dit project steunt en mede mogelijk maakten. Op naar de volgende 5 jaar!
Reacties en meer vindt u op www.biancavanbaast.nl/glimpvanjeziel.html



Een glimp van je ziel in Valkenswaard

maandag 1 oktober 2012

Guest oktober 2012: Jan Bosschaert

Deze maand toont Guest ‘Het litteken’ van Jan Bosschaert.

Jan Bosschaert

Af en toe gebeurt het me dat ik een galerie binnenloop en volledig verrast wordt door de kunstenaar die op dat moment exposeert. Zo ook enkele jaren geleden toen ik één van de betere galeries van Antwerpen binnenliep.
Er waren schilderijen te bezichtigen van een Belgische kunstenaar die ik nog niet kende. Later ontdekte ik dat deze kunstenaar, Jan Bosschaert genaamd, voornamelijk bekend stond als striptekenaar. Dat verklaarde meteen waarom zijn vrije werk zo surrealistisch oogde.

Dat hij voornamelijk werkzaam is als striptekenaar en illustrator wil trouwens niet zeggen dat Bosschaert een beeldenreeks nodig heeft om een verhaal te vertellen; Elk schilderij op zich functioneert als een doorkijkje naar een andere wereld waar zich talloze avonturen afspelen. Eén blik op deze wereld en je fantasie slaat op hol.

 
Het Litteken - jan Bosschaert
Diezelfde wereld toont zijn mysterieuze kant in het schilderij ‘Het litteken’.  Hier zien we een jonge vrouw dat haar shirtje oplicht om het litteken op haar buik te tonen. In plaats van naar het litteken te kijken, kijkt ze de toeschouwer indringend aan. Of je nu wilt of niet, haar donkere ogen zorgen dat je kijkt. Maar… vraagt ze nu om medeleven, of ligt er een beschuldigende blik in haar ogen?

De omgeving doet vermoeden dat ze zich alleen in een donker bos bevindt. Misschien is ze verstoten of heeft ze er zelf voor gekozen om zich af te zonderen. Alleen de silhouetten op de achtergrond geven je het idee dat er nog meer mensen in de buurt zijn.

Ongeacht of deze jonge vrouw nu alleen is of niet, ze lijkt zichzelf wel te kunnen redden.
Wat dat betreft is dit zeer kenmerkend voor het werk van Jan Bosschaert.
Hoewel hij ook dieren, kinderen en mannen schildert, lijkt zijn werk vooral een ode aan de vrouw te zijn. Ongeacht in wat voor situatie hij ze ook plaats, en hoe lieflijk of ondeugend ze van karakter zijn; in hun kwetsbaarheid vinden ze hun kracht.

Wat mij vooral aanspreekt in het werk van Jan Bosschaert is de luchtigheid waarmee hij zijn onderwerpen afbeeldt. Zijn potlood en penseel lijken de ondergrond maar amper te raken. Creëren is voor Bosschaert een spel. Tijdens ons gesprek vertelde hij grijnzend dat winkels met kunstenaarsbenodigdheden ware snoepwinkels voor hem zijn; Hij wil graag van alles even proeven. Geen wonder dus dat je zoveel stijlen en technieken tegenkomt als je gaat bladeren in zijn portfolio. Zolang hij maar de vrijheid krijgt om te experimenteren kan hij alles tekenen en schilderen…

Meli Melo IV - Jan Bosschaert


donderdag 27 september 2012

Opmerkelijk werk!

Blessed - Bianca van Baast
Lost Painters maakte een selectie van opmerkelijke werken die te zien waren tijdens de Incubate Open Source Expo.

Mijn schilderij 'Blessed' werd ook geselecteerd!
http://www.lost-painters.nl/incubate-2012-open-source-expo



 

zaterdag 1 september 2012

Guest september 2012: Caroline Westerhout

Guest toont deze maand het schilderij Chocolate heart van Caroline Westerhout.

Op haar website schrijft Caroline dat ze de mens in zijn geheel schildert; gevoelens, gedachtes en emoties. Verder blijft het anoniem en in het midden. Maar geen enkel kunstenaar creëert zonder een deel van zichzelf weer te geven. Een goede kijker zal dan ook opmerken dat Caroline niet alleen zichzelf letterlijk schildert, maar dat ze ook haar zoektocht naar een eigen identiteit met ons deelt. Dat gebeurt op twee manieren. 

Ten eerste kiest ze niet voor één schilderstijl. Hoewel elk schilderij duidelijk van Caroline’s hand is, lijkt ze met elk werk te willen proeven van andere stijlen en technieken die zowel door vroegere, als door hedendaagse kunstenaars zijn gebruikt. Als een kameleon maakt ze kenmerken zoals de blokjes en cirkels van Gustav Klimt, de hare. Terwijl ze in een ander werk transparante, druipende verf toepast alsof ze Jenny Saville is.
Chocolate heart - Caroline Westerhout
Uit haar onderwerpen en de manier waarop ze haar figuren afbeeldt herkennen we haar tweede manier van zoeken.Caroline Westerhout schildert voornamelijk vrouwenfiguren. Zij zoeken contact. Geven zichzelf vaak letterlijk bloot. Maar wezenlijk contact met ze maken lijkt niet mogelijk. Bewust of onbewust worden grenzen opgezocht en afgebakend. Niet met de bedoeling om te beperken, maar eerder om het gevoel van vrijheid en veiligheid te behouden. Daarnaast worden nieuwe inzichten  ontdekt en oude illusies van zich af geschud.

In Chocolate heart toont Caroline het onderste deel van een op de grond zittende vrouw. De verf is dun opgezet en heeft alle kans gekregen om zich vrij over het doek te bewegen. De huid van de vrouw is kleurrijk; kenmerkend voor Caroline’s figuren. Maar ditmaal ligt er een sobere laag verf overheen, alsof ze besmeurd is.

Uit haar naaktheid kunnen we opmaken dat ze openstaat voor toenadering. Toch schermt ze haar intieme deel af; het centrum waar het letterlijk en figuurlijk om draait in het schilderij. De afwijzing werkt averechts, want dankzij de gekruiste benen en handen, en het licht dat op de voet valt, wordt je aandacht alleen maar meer getrokken naar het donkere ‘hart’...



Gedicht door Caroline Westerhout


opgesloten in een wolk van
geconditioneerde vrijheid
blijf ik vastgeketend aan vroeger

daar waar ik gewillig alle grillen bleef doorstaan 
bewees ik
dat ik kon groeien
dacht ik
dat ik zou groeien
wist ik
dat ik moest groeien
liet de wereld aanknoeien
zonder mij
want ik was vrij
en liet me vieren
uit de ivoren toren
van het eeuwig bekoren
en dacht te horen
te hebben verstaan
waar later over gaat
daar waar ik gewillig alle grillen 
blijf doorstaan
herhaal ik en fluister
dat later niet bestaat
.
als ik me stil hou ben ik braaf
en als ik braaf ben ben ik lief
en als ik lief ben houden ze van me

donderdag 30 augustus 2012

Het ene project leidt tot het andere...

Broertjes de Brouwer te Oisterwijk ontfermen zich over
'Een glimp van je ziel'.


Oktober aanstaande reist het schilderij ‘Een glimp van je ziel’ van de Oisterwijkse kunstenares Bianca van Baast alweer 5 jaar door Nederland. Met dit gelijknamige project geeft de kunstenares iedereen de kans om kunst in eigen woon,- en/of werkomgeving te ervaren. Doordat ‘Een glimp van je ziel’ elke twee à drie weken van adres veranderd heeft het al ruim 90 adressen mogen verblijden met een bezoek. Het schilderij bezocht niet alleen mensen thuis en op het werk, maar vond ook onderdak bij stichtingen en instellingen, zoals het Leger des Heils en woongroepen voor gehandicapten jongeren.

Bij bijna elk onderkomen wordt het schilderij met open armen ontvangen en ervaart Bianca van Baast een enorme gastvrijheid. Uit de reacties maakte Bianca van Baast op dat het net zo plezierig is om gastvrij te kunnen zijn, als om gastvrij te worden ontvangen.
Geïnspireerd door dit gegeven wenste ze niet alleen maar gast te zijn met haar schilderij, maar ook gastvrouw te worden.
Vandaar dat ze in mei een nieuw project is gestart. Elke maand nodigt ze één van haar favoriete kunstenaars om een maand lang gast te zijn op haar website. Onder de noemer Guest (=gast) deelt ze haar enthousiasme voor de kunstenaar en het werk, zodat bezoekers worden gestimuleerd (anders) naar kunst te kijken.
De eerste gastkunstenaar was beeldhouwer Hans van Eerd uit Oirschot die o.a. het beeld ‘Cirkelgang’ op de rotonde Oisterwijk, Moergestel, Oirschot vervaardigde. De gastkunstenaar voor augustus is de Tilburgse/Armeense Arewik Avakian, met beelden die op het eerste oog levensecht lijken.
Meer informatie over Een glimp van je ziel en Guest is te vinden op

donderdag 16 augustus 2012

Oud wordt nieuw.

Mijn allereerste schilderij ‘Dyers eve’, uit de reeks kale naakten, vond ik niet meer passen bij de rest van mijn oeuvre. Vandaar dat ik het doek heb aangepast door het te verkleinen.

Het schilderij oogt weer als nieuw. Dat was me nooit gelukt zonder de hulp van een goede restaurator. Vandaar mijn complimenten voor restaurator Famke van Beers uit Schiedam die het doek weer heeft opgespannen en de vernislaag heeft vernieuwd.


Dyers eve - Bianca van Baast
Ik heb al eerder met Van Beers samengewerkt en sta versteld van haar kennis, passie en geduld.
Ze werd opgeleidt in Antwerpen waar men nog ambachtelijke te werk gaat. Niet gek dus dat vele schilderijen die zij restaureert later op grote beurzen, zoals de PAN in Amsterdam en de TEFAF in Maastricht, worden getoond.


Voor iedereen die ooit een restaurator nodig heeft:
Famke van Beers
Aleidastraat 77
3117 DB, Schiedam
010-426 42 06
http://goo.gl/ohTrM




Zie voor meer info over Dyers Eve http://biancavanbaast.exto.nl/kunstwerk/33291_Dyers+eve.html

zondag 12 augustus 2012

Uitnodiging Incubate 2012

Bij deze een uitnodiging voor Incubate 2012.
Het beloofd weer een groot evenement te worden met veel muziek en beeldende kunst.
Kijk voor meer informatie op
www.incubate.org



Blessed - Bianca van Baast

zaterdag 11 augustus 2012

Bewustwording

Bijna al mijn schilderijen staan in het teken van bewustwording. Voor hen die dit nog niet begrepen of dit willen delen, heb ik tekst toegevoegd bij onderstaande schilderijen.

dinsdag 31 juli 2012

Guest augustus 2012: Arewik Avakian

Deel van de beeldengroep
'dreamy Disguise, adieu enfance -
Arewik avakian

Guest toont deze maand Lollipop girl van kunstenares Arewik Avakian. 

Arewik Avakian studeerde 2 jaar geleden af aan de academie in Den Bosch en maakte meteen een knaller met haar nominatie voor de ‘Art Olive Jong Talent prijs’ en ‘The Gogbot Young Blood Award’. Niets gek eigenlijk, want de ‘meisjes’ waarmee ze afstudeerde -waaronder de beeldengroep ‘Dreamy disguise, adieu enfance’- laten een geweldige indruk achter.

Elk meisje lijkt levensecht, hoewel je het gevoel bekruipt dat er iets niet klopt. Hoofden lijken te groot en gezichten doen volwassen aan. Kijken we nu naar een kind dat een volwassene imiteert, of naar een volwassene die weer even kind wordt!? 

Zelf wenst Arewik Avakian geen uitleg te geven over haar werk. Alleen op haar facebook pagina staat een kleine aanwijzing: “Welcome to the land where superheroes are not necessarily big and strong and masculine, but small and fragile and ... girls. Yet having great superpowers”. 
Ik vermoed dat ze verwijst naar haar verleden in Armenië. Waar haar jeugd in het teken stond van het communisme en de verlammende werking die dit op haar had. Met haar ‘girls’ neemt ze haar kracht terug en geeft ze zichzelf een tweede leven. 
Niet vreemd dus dat ze, na een sterk autobiografisch werk met stijve matrozenpakjes, kiest voor luchtiger werk.

Lollipop girl - Arewik Avakian
In haar nieuwste werken, waar Lollipop girl toe behoort, laat ze het autobiografische los. De zelfportretten en uniformpjes die aan het communistische verleden doen denken, verdwijnen. 

Arewik Avakian eigent zichzelf diverse rollen toe. En met elk meisje dat ze creëert, gunt zichzelf een nieuwe identiteit met een eigen, krachtige stem. 
In Lollipop girl zien we een meisje met een lolly in elke hand. Maar in plaats van de lollies op te richten en aan te bieden, heeft ze de lollies twijfelend naar beneden gedraaid. Het lijkt erop alsof ze dit keer het lekkerste voor zichzelf houdt!

donderdag 26 juli 2012

Kunst kopen

Kunst kopen wordt meestal in verband gebracht met mensen die in luxe leven en bulken van het geld. Dat deze aanname niet klopt blijkt wel uit onderstaande documentaire.

Een
documentaire over Herbert en Dorothy Vogel, een postbeambte en een bibliothecaresse, beginnen in de vroege jaren zestig met kopen van minimalistische en conceptuele kunst.


Herbert en Dorothy Vogel

donderdag 19 juli 2012

Een glimp van je ziel terug in Zwolle.

Deze week is het bevestigd : 'Een glimp van je ziel' is weer terug in Zwolle.


Het schilderij dat in 2007 zijn reis door Nederland begon, vond in 2010 en 2011 al onderdak in Zwolle. Doordat het mee mocht op vakantie, belandde 'Een glimp van je ziel' in Zeeland. Waar het maandenlang een onderkomen vond bij diverse bedrijven en instellingen. Via een korte tussenstop in Limburg kwam het afgelopen december in Noord Brabant aan.
Na ruim 6 maanden heeft het nu dus weer een tocht gemaakt naar Zwolle, Overijssel.


www.biancavanbaast.nl/glimpvanjeziel.html

zondag 15 juli 2012

Een hoofdstuk sluit…

Het zal mijn trouwe volgers wel zijn opgevallen dat ik de laatste tijd maar weinig nieuw werk heb toegevoegd aan mijn site.
Er is helaas ook geen nieuw werk om te tonen. Ik schilder nog maar weinig...



Labyrint van gedachten -
Bianca van Baast
Schilderen was voor mij een manier om mezelf te kunnen uiten. Ik schilderde wat mij bezighield en kon daar hele verhalen in kwijt.
Nu heb ik het gevoel dat ik heb gezegd wat ik wilde zeggen. Er valt dus niets meer te schilderen. Hoe moeilijk ik het ook vind, het is tijd om dit hoofdstuk af te sluiten.
Hoe het nu verder gaat weet ik niet. Momenteel houd ik me vooral bezig met lezen en schrijven. Dit helpt me te richten op wat ik belangrijk vind. Dat kunst daar een onderdeel van is lijkt me niet meer dan logisch. Guest, de pagina waarop ik kunst toon die mij aanspreekt, blijft dus gewoon bestaan.

Daarnaast vind ik het nog steeds belangrijk mensen te steunen en aan te moedigen om het beste uit zichzelf te halen via mijn project
‘Een glimp van je ziel’. Dit project bestaat in oktober 5 jaar en we naderen de 100ste deelnemer! Dus…. toch nog goed nieuws en redenen genoeg om mijn site en blog regelmatig te blijven bezoeken.
Graag tot ziens, live of online.

Lieve groet,
Bianca
www.biancavanbaast.nl


zondag 1 juli 2012

Guest juli 2012: Laura Hoek

Deze maand toont Guest een werk van Laura Hoek. Of beter gezegd, twee werken. Guest toont namelijk een tekening dat onderdeel uitmaakt van de animatie Closer Now! De tekening is los verkrijgbaar, met of zonder lijst.
Maar het is ook mogelijk de animatie zelf, in een prachtige presentatie, te verkrijgen. Bij deze laatste krijgt u een tekening naar keuze (uit de animatie) erbij.

Animatie still Closer Now! in lijst -
Laura Hoek
Laura Hoek toont haar animatiefilms in een brede lijst. Dankzij het kleine beeldscherm ontstaat er een intiem kunstwerkje dat maar door één persoon tegelijk kan worden aanschouwt. Hierdoor ontstaat er een soort ‘kijkdoosgevoel’.
In de animatie Closer now! zien we een vrouw alleen. Langzaam richt ze zich op…. D
e nadruk ligt op de handen; maken we contact, of weer we contact af?


Het werk van Laura Hoek oogt, op enkele overeenkomsten na, totaal anders dan mijn eigen werk. Waar ik begin met een bijna volledig uitgewerkt idee, begint Laura enkel met de wens een lichaam weer te geven. Zonder gedetailleerd plan gaat ze van start en intuïtief reageert ze op het vloeien van de inkt en de lijnen die ze zet. Waar ik de kracht van kleur inzet, versterkt zij haar tekeningen juist door weg te laten. Hoe minder materiaal en kleur, hoe sterker haar werk wordt. En terwijl ik mijn best doe om de verf dekkend op te zetten, geeft Laura haar ondergrond de vrijheid een rol mee te spelen in haar tekening...
 
 Tekening 05 uit animatie Closer Now! - Laura Hoek